Sense-Less Love valt de zintuigen aan met een rauwe, verontrustende visie op emotie die is teruggebracht tot de chaotische kern. Dit provocerende abstracte portret verwoest de conventionele schoonheid, waarbij groteske anatomie wordt samengevoegd met schokkende mechanische fragmenten die de kijker confronteren met een vervormde realiteit. Een cavernous rode mond opent zich wild, terwijl een levendig blauw oog met een groene iris onbewogen staart—een onverbiddelijke blik in de gebroken psyche van de liefde die verkeerd is gegaan. Een uitgestrekte oor botst agressief met een verontrustend gedetailleerde tong en een oversized, misvormde neus, terwijl een macabere gele schedel die met koude machines is versmolten, dreigend opdoemt, de grens tussen vlees en technologie vervagend.

Het anatomische hart bloedt diep karmijn tegen een oproer van zuur geel, blaren roze en elektrische blauwe vormen, die uitbarsten als pijnlijke herinneringen rond de figuur. De onderdrukkende groene achtergrond, punctueel door een scherp zwart ovaal, dwingt het oog naar binnen, waardoor een claustrofobische ruimte ontstaat waar passie en pijn botsen. Dit stuk ontploft de mythe van liefde als puur of eenvoudig—het blootleggen als een gefragmenteerde, rommelige en vaak gewelddadige ervaring die wordt aangedreven door een cultuur die verslaafd is aan oppervlakkige verschijningen. Sense-Less Love daagt je uit om de rauwe, verontrustende waarheden onder de glanzende façade van verlangen onder ogen te zien.